Osmanlı memleketlerinde tam bir vicdan hürriyeti, adalet ve tebea arasında müsavat hüküm sürerdi.Bunu görmüş olan M. Thevenot adlı Fransız seyyahı şunları anlatır:
"Burada herkes devlet kapısına başvurur ve hangi sınıftan veya din ve mezhepten olursa olsun şikayeti veya davası dinlenir. Bir fakir, bir vezirden adalet isteyebileceği gibi, bir Musevi, bir Müslümanda olan hakkını isteyebilir. Bu işler ise, hiç sürüncemede kalmadan hallolunur, borçlu borcunu derhal öder, katil hemen cezasını görür ve hiçbir dava bir hükme bağlanmadan dört-beş günden fazla devam etmez. Bunun için hiç kimse bir adaletsizlikten korkmaz. Yalnız, adaleti yerine getirecek olanlar bir haksızlık yapmaktan korkarlar. Çünkü bunu, canlarıyla ödemek zorunda kalabilirler."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder